Hani hoca harıl harıl tahtaya birşeyler yazar ve sen de S.S. onları defterine geçirmek zorundasındır.İşte o an çıkıverir karşına, önce defterine minicik bir uç düşer, ondan sonra etkisiz "tık" "tık" sesleri.
Basarsın basarsın, ama nafile, yeni uç çıkmaz.
Tahtaya bakarsın, hoca hala tam gaz yazıyor, hatta üstten silemeye bile başlamış.
Etrafındakilere bakarsın, anlamsızca bir tahtaya bir deftere bakıp yazmaya devam ediyorlar homur homur.
o sessizlikde "0.5 ucu olan?" diye seslenirsin. Zira sınıfta söz almadan ancak bu cümleyi kurmana izin vardır.
Hiç ses çıkmaz, kimsecikler o uç kutusundan bir tek uç çıkartmanın verdiği zahmete katlanmak istemez, hele bazıları tüm uçları kalemin iç haznesinde saklarlar, kapağı çıkar, metal uç içeren silgiyi çıkar, kalemi ters çevir dikkatlice, ordan bir uç seç, arkadaşına uzat, silgiyi geri tak, kapağı geri tak, oooooo ooooo çok geri kalırsın çok.
Baktın kimseden ses çıkmıyor bu sefer, "0.5 ucu olup da vermiyenin" dersin :)
seni umursamayan, homurdanarak tahtayı deftere geçiren zaati muhteremlerden biri, kafasını 35-40 derece sağa çevirir, ağız burun hafif yamultulur, ve az önce bulunamayan o mukadder 0.5 uç S.S. temin edilir.
işte ben bu zamanları özledim a dostlar :)
kalın sağlıcakla....
0 comments:
Post a Comment